Wyrażenie zamiaru stałego pobytu

Stosownie do treści art. 15 § 1 pkt 4 w zw. z art. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - zwanej dalej p.p.s.a.) Naczelny Sąd Administracyjny rozstrzyga spory o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego i między samorządowymi kolegiami odwoławczymi, o ile odrębna ustawa nie stanowi inaczej, oraz spory kompetencyjne między organami tych jednostek a organami administracji rządowej. Przez spór o właściwość, o którym mowa w art. 4 p.p.s.a., należy rozumieć sytuację, w której przynajmniej dwa organy administracji publicznej, niemające wspólnego organu wyższego stopnia, jednocześnie uważają się za właściwe do załatwienia konkretnej sprawy (spór pozytywny) lub też żaden z nich nie uważa się za właściwy do jej załatwienia (spór negatywny).

Zgoda inwestora, wyrażona w sposób dorozumiany

Istotą sprawy było ustalenie czy pozwana Gmina W. jako inwestor ponosi wobec powoda (podwykonawcy robót budowlanych) solidarną odpowiedzialność za zobowiązanie wynikające z umowy podwykonawczej zawartej przez powoda w dniu 1 lipca 2010 r. z wykonawcą (...) Budownictwo spółką z o.o. w P.
Przepis art. 6471 § 5 k.c. wprowadza zasadę solidarnej odpowiedzialności inwestora, generalnego wykonawcy i podmiotu zawierającego umowę z podwykonawcą za zapłatę wynagrodzenia za roboty budowlane na rzecz podwykonawców i dalszych wykonawców. Stwierdzenie solidarnej odpowiedzialności inwestora i wykonawcy za zapłatę wynagrodzenia podwykonawcy wymaga zapewnienia inwestorowi ochrony prawnej, bowiem z art. 6471 § 1 i 2 k.c. wynika, że w celu skorzystania przez wykonawcę z podwykonawców konieczne jest, po pierwsze wskazanie zakresu robót, jakie będzie wykonywał przy ich pomocy, a po drugie - zawarcie umowy z konkretnym podwykonawcą uzależnione jest od zgody inwestora.

Uwzględnieniu stopnia dojrzałości małoletniego

Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy wyrokiem z dnia 7 października 1987 r. sygn. akt (...), rozwiązując przez rozwód małżeństwo Jarosława i Jolanty G., powierzył obojgu rodzicom wykonywanie władzy rodzicielskiej nad ich synem Krzysztofem G., urodzonym dnia 13 października 1982 r. z tym zastrzeżeniem, że miejsce pobytu tego dziecka ustalił w każdorazowym miejscu zamieszkania matki.
Na wniosek Jarosława G. Sąd Rejonowy w Radomiu, postanowieniem z dnia 29 stycznia 1998 r. sygn. akt (...), zmienił powyższy wyrok w części dotyczącej miejsca pobytu dziecka w ten sposób, że ustalił miejsce pobytu małoletniego Krzysztofa G. w każdorazowym miejscu zamieszkania ojca.

Sądem wyłącznie właściwym do rozpoznania sprawy o pozbawienie lub ograniczenie władzy rodzicielskiej

Przepis art. 569 § 1 k.p.c. uregulował zagadnienie właściwości miejscowej sądu opiekuńczego odmiennie niż art. 508 § 1 k.p.c., odnoszący się ogólnie do postępowania nieprocesowego. O ile bowiem art. 508 k.p.c. wprowadził zasadę określenia właściwości miejscowej sądu według miejsca zamieszkania lub pobytu wnioskodawcy albo - gdy postępowanie wszczyna się z urzędu - według miejsca, w którego okręgu nastąpiło zdarzenie będące podstawą wszczęcia postępowania, o tyle art. 569 § 1 k.p.c. uznaje za wyłącznie właściwy sąd opiekuńczy miejsca zamieszkania lub pobytu osoby, której "postępowanie ma dotyczyć". Ze względu na to, że art. 569 § 1 stanowi przepis szczególny w odniesieniu do postępowania przed sądem opiekuńczym, tylko ten przepis - a więc z wyłączeniem art. 508 k.p.c. - będzie rozstrzygał o właściwości miejscowej sądu opiekuńczego w sprawach objętych art. 568-598 k.p.c., tj. w sprawach rodzinnych (z wyłączeniem praw małżeńskich) i opiekuńczych, w szczególności również w sprawach o pozbawienie lub ograniczenie władzy rodzicielskiej.

Sąd opiekuńczy, rozstrzygając merytorycznie wniosek

Wątpliwości Sądu Okręgowego wiążą się z kwestią wzajemnych relacji pomiędzy zarządzeniami sądu opiekuńczego podejmowanymi w nagłych wypadkach, o których mowa w art. 569 § 2 k.p.c., obslugaprawna.net.pl a wydawanymi przez ten sąd zarządzeniami tymczasowymi w postępowaniu zabezpieczającym.
Zgodnie z art. 569 § 2 k.p.c., sąd opiekuńczy w wypadkach nagłych wydaje z urzędu wszelkie potrzebne zarządzenia nawet w stosunku do osób, które nie podlegają jego właściwości miejscowej, zawiadamiając o tym sąd opiekuńczy miejscowo właściwy. W judykaturze i piśmiennictwie wskazuje się, że podstawę materialnoprawną takich zarządzeń, wydawanych w formie postanowienia, stanowi art. 109 k.r.o.